Ларан дэ Гувіён Сен-Сір

**Ларан дэ Гувіён Сен-Сір**
Ларан дэ Гувіён Сен-Сір
	Laurent de Gouvion-Saint-Cyr
	; Партрэт Сен-Сіра пэндзля Вернэ
Дата нараджэння	13 красавіка 1764
Месца нараджэння	Туль[d], дэпартамент Мёрт і Мозель, Lorraine[d], Францыя;
Дата смерці	17 сакавіка 1830 (65 гадоў)
Месца смерці	Ер[d], дэпартамент Вар, Францыя;
Месца пахавання	Пер-Лашэз; Grave of Gouvion-Saint-Cyr[d];
Дзеці	Laurent-François de Gouvion-Saint-Cyr[d]
Грамадзянства	Францыя;
Род войскаў	пяхота
Званне	Маршал Францыі
Бітвы/войны	Французскія рэвалюцыйныя войны[d]; Напалеонаўскія войны;
Узнагароды і званні	Маршал Імперыі[d] (1812) маршал Францыі[d] Імёны, выбітыя пад Трыумфальнай аркай[d]
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ларан дэ Гувіён Сен-Сір (фр.: Laurent de Gouvion-Saint-Cyr; 13 красавіка 1764 — 17 сакавіка 1830) — французскі ваенны і дзяржаўны дзеяч, маршал Францыі.

Паступіў на службу падчас рэвалюцыі, у 1794 годзе меў ужо званне дывізіённага генерала; актыўна ўдзельнічаў у рэвалюцыйных войнах. У 1804 годзе прызначаны французскім паслом пры мадрыдскім двары.

У 1808 годзе, падчас вайны на Пірэнейскім паўвостраве, камандаваў корпусам, але за нерашучасць пры аблозе Жыроны быў пазбаўлены камандавання.

У рускай кампаніі 1812 года Сен-Сір камандаваў 6-м корпусам (баварскія войскі) і за дзеянні супраць Вітгенштэйна ўзведзены ў чын маршала. У 1813 годзе ён сфарміраваў 14-ы корпус, з якім пакінуты быў у Дрэздэне, калі сам Напалеон з галоўнай арміяй адступіў ад Эльбы. Даведаўшыся пра зыход бітвы пад Лейпцыгам, Сен-Сір спрабаваў злучыцца з войскамі Даву, якія займалі Гамбург, але гэта спроба не ўдалася, і ён вымушаны быў здацца генералу Булатаву.

З 1817 па 1819 год быў ваенным міністрам Францыі. Ён быў добра адукаваны і меў незвычайныя стратэгічныя здольнасці.

Пахаваны на могілках Пер-Лашэз.

Сачыненні

«Mémoires sur les campagnes des armées du Rhin et Moselle» (1829)
«Mémoires pour servir à l’histoire militaire sous le Directoire, le Consulat et l’Empire» (1829—1831)
«Matériaux pour servir a l’histoire de la guerre d’Espagne» (1821).

Зноскі

Літаратура

Антонаў В. В.]] Сен-Сір, Гуўён-Сен-Сір Ларан // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 332. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).

Пры напісанні артыкула выкарыстаны матэрыял з Энцыклапедычнага слоўніка Бракгаўза і Эфрона (1890—1907).