Palatyn

Palatyn (język polski)

Palatyn (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. hist. jedno z siedmiu rzymskich wzgórz; zob. też Palatyn (wzgórze) w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Palatyn
dopełniacz	Palatynu
celownik	Palatynowi
biernik	Palatyn
narzędnik	Palatynem
miejscownik	Palatynie
wołacz	Palatynie

przykłady:

(1.1) Od czasów Oktawiana Augusta na Palatynie budowano pałace cesarskie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) na Palatynie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) wzgórze

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. palatyn m, palatynat m, palatium n, Palatynat mrz

przym. palatyński, palatynacki

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Palatinus < łac. Palatium

uwagi:

(1.1) zobacz też: Awentyn • Celius • Eskwilin • Kapitol • Kwirynał • Palatyn • Wiminał

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Palatine, Palatine Hill
• czeski: (1.1) Palatin m
• niemiecki: (1.1) Palatin m
• rosyjski: (1.1) Палатин m
• włoski: (1.1) Palatino m

źródła: